Spis treści
- Tawuła japońska – charakterystyka rośliny
- Tawuła japońska - wygląd
- Wymagania
- Pielęgnacja
- Zastosowanie
Tawuła japońska – charakterystyka rośliny
Tawuła japońska Spiraea japonica to krzew liściasty zrzucający liście na zimę. Pochodzi z Azji, naturalnie występuje od Himalajów do Japonii. Należy do rodziny różowatych. W handlu występuje wiele odmian, które różnią się między sobą kolorem liści i kwiatów. Jest łatwa w uprawie, ma małe wymagania i znosi zanieczyszczenie środowiska. Wykorzystywana jest zarówno w przydomowych ogródkach jak i w zieleni miejskiej.
Tawuła japońska – wygląd
Tawuły japońskie w zależności od odmiany mogą mieć wysokość od 30 cm do nawet 1 m. Pokrój mają półkolisty, jednak nadają się do formowania i wtedy mogą przybierać różne kształty. Wiosną na roślinie pojawiają się młode liście, które mogą mieć kolor od jasnozielonego, przez żółty, pomarańczowy aż do krwiście czerwonego. Latem liście zmieniają kolor na zielonożółty, jasnozielony po ciemnozielony. Jesienią znów barwa liści się zmienia. Kwiaty są drobne, zebrane w baldachogrona i też w zależności od odmiany mają różną barwę. Tawuły mogą kwitnąć na biało, różne odcienie różowego aż po karminowo czerwony. Kwiaty zwykle pojawiają się końcem maja, początkiem czerwca i utrzymują się na roślinie do końca sierpnia. Ze względu na to, że kolor liści zmienia się z porami roku, a dodatkowo jest to krzew kwitnący przez co jest bardzo atrakcyjną rośliną w ogrodzie.
Wymagania
Tawuła japońska ma małe wymagania uprawowe. Jest rośliną tolerancyjną i łatwą w uprawie. Najlepiej jednak będzie rosła jeśli posadzimy ją na stanowisku słonecznym, w żyznej glebie. Może jednak z powodzeniem rosnąć w półcieniu. Dobrze również znosi okresowe przesuszenia oraz zasolenie podłoża i zanieczyszczenie środowiska. Dlatego też często wykorzystywana jest do nasadzeń w zieleni miejskiej.
Pielęgnacja
Tawuła japońska nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych prócz cięcia. Aby obficie kwitła należy ją przycinać co roku wczesną wiosną, początkiem marca. Tawuła kwitnie na jednorocznych pędach i dzięki temu zabiegowi latem obficie zakwitnie. Wiosenne cięcie przeprowadzamy nisko. Zeszłoroczne pędy skracamy 15-30 cm nad ziemią, nadając roślinie półokrągły kształt. Chyba, że rośliny tworzą żywopłot, wtedy tniemy je jak żywopłot. Możemy co kilka lat wyciąć u podstawy najstarsze pędy. Kiedy kwiatostany przekwitną, możemy tawuły przyciąć ponownie, utrzymując nadany im wcześniej kształt. Takie cięcie spowoduje, że jeszcze końcem lata tawuły zakwitną ponownie.
Tawuły rzadko chorują i są odporne na szkodniki. Zdarza się jednak, ze młode przyrosty atakowane są przez mszyce. Jeśli mszyc jest dużo, mogą spowodować one zahamowanie kwitnienia. Przy inwazji mszyc najlepiej zastosować naturalny środek do ich zwalczania - Afik. Jest to środek oparty o naturalne polisacharydy, które oblepiając szkodniki utrudniają im funkcjonowanie. Dokładne pokrycie zainfekowanych pędów środkiem gwarantuje, że roślina będzie dalej się rozwijać a my uporamy się z niechcianymi szkodnikami. Tawuły są roślinami odpornymi na mróz. Nie wymagają okrywania na zimę. Jeśli chodzi o nawożenie, tawuły nie mają specjalnie dla nich dedykowanego nawozu. Wiosną można zasilić je kompostem lub innym nawozem naturalnym lub zastosować nawozy mineralne dedykowane kwitom w ogrodzie, np. Nawóz mineralny pod róże, Nawóz mineralny do powojników czy do kwiatów ogrodowych. Aby zabezpieczyć podłoże przed przesychaniem, dobrze jest podłoże wokół tawuł wyściółkować, np. korą.
Zastosowanie
Ze względu na dużą ilość odmian różniących się między sobą kolorem liści, kwiatów, wysokością czy terminem kwitnienia bardzo często sadzone są w przydomowych ogrodach. Są one wykorzystywane jako obwódki rabat, niskie żywopłoty, pojedyncze krzewy dekoracyjne czy uzupełnienie rabat kwiatowych w przeróżnych kompozycjach. Ze względu na odporność na niesprzyjające warunki panujące w miastach, często wykorzystywane są w nasadzeniach w zieleni miejskiej. Możemy je spotkać w parkach, na skwerach czy na rondach gdzie cieszą oczy o każdej porze roku.
