Esparceta siewna (Onobrychis viciifolia) to roślina motylkowa drobnonasienna. Posiada palowy system korzeniowy, dzięki któremu może czerpać wodę z głębszych warstw gleby. Brodawki korzeniowe zawierają bakterie, akumulujące azot w glebie, dzięki czemu poprawia się jej żyzność. Esparceta to ceniona roślina miododajna, uprawiana również jako roślina pastewna na paszę dla bydła (w postaci zielonki i siana). Wykazuje się dobrą strawnością, jest paszą bogatą w białko i witaminy, a dodatkowo nie powoduje wzdęć u zwierząt. Esparceta jest rośliną wieloletnią, odporną na suszę i wymarzanie. Wymaga stanowiska słonecznego. Najlepiej rośnie na glebach wapiennych, może być uprawiana na glebach ubogich i suchych. Wykorzystywana jest w mieszankach z trawami aby zapobiec erozji gleby oraz do zagospodarowywania tzw. terenów trudnych. Stanowi dobry przedplon dla zbóż jarych oraz dobry poplon po zbożach i roślinach okopowych. W poemacie Adama Mickiewicza pt. ”Pan Tadeusz” określana mianem dzięcieliny.
