Wyka (Vicia L.) zaliczana do roślin motylkowych. Do rodzaju zalicza się ponad 200 gatunków z czego znaczenie mają dwa: wyka kosmata (Vicia villosa) i wyka siewna (Vicia sativa). Wykę uprawia się jako poplon, czy jako paszę dla zwierząt. Rośliny wymagają stanowiska słonecznego, żyznego podłoża o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie. Jako roślina motylkowa azot wiąże samodzielnie, wymaga natomiast nawożenia mieszanką fosforu i potasu.
Wyka kosmata (Vicia villosa) inaczej zwana wyką ozimą to jedyna roślina strączkowa zimująca w polskim klimacie. Posiada palowy system korzeniowy i dużo korzeni bocznych, na których występują bakterie brodawkowe, dzięki czemu roślina sama zaopatruje się w azot. Może być wysiewana jako poplon, ponieważ dobrze znosi niskie temperatury. Plon wykorzystywany jest na zielonkę, susz, siano lub zielony nawóz. Jest chętnie zjadana przez zwierzęta, zawiera dużo białka. Jednak ziarno nie nadaje się na paszę ponieważ zawiera szkodliwe alkaloidy (wicjanina). Najlepiej uprawiać ją po zbożach w 3 lub 4 roku po oborniku.
Wyka siewna (Vicia sativa) to forma jara, przeznaczona na zieloną paszę ze względu na cienkie łodygi i dużą ilość drobnych liści, często wchodzi w skład mieszanek zbożowych. Ma niewielkie wymagania odnośnie temperatury, do -5ºC.
